Zielona Polana

Najlo

jak dla mnie mistrz... naprawde wedlug mnie trudno stworzyc swiat tak dokladnie z kazdym szczegolem, wszystko dopracowane niemal do perfekcji.. postac hobbitow jest ogolnie genialan, Kwadratowy

po prostu respect dla niego...

mroofa

Ja lubiem fantasy i ogólnie fantastykę, ale trylogię Tolkiena czytałam z mieszanymi uczuciami.. w sumie mi się podobała [z Tolkienka zrzynali zdaje się twórcy Heroes Very Happy

], ale czasem gościu tak przynudzał, że przerzucałam kilkanaście stron do przodu. Natomiast super zrobili ekranizację. Polecam pójść kiedyś na kilkunastogodzinnego NMF'a do Heliosa, to wtedy zaliczycie jeszcze dodatkowe scenki, o ile po drodze nie zaśniecie.. Very Happy

an.nn

a ja sięgnełam po Trylogię, bo wokół LOTr tyle szumu było, wstyd było nie wiedzieć o co chodzi...i nie mogłam sie oderwać, chociaż jestem zagorzałą przeciwniczką fantastyki. Tolkien mnie zainteresował i chciałam przeczytac cos jeszcze, trafiłam własnie na "nieszczęsny" Silmarillion... eghhh... nie, tego już nie trawię. Zdałam szybciej niż wypozyczyłam Smile

RC-6180

Stykó

a mi się Silmarillion niesamowicie podobał... uważam nawet, że to większe dzieło niż Trylogia... a opowieści o Berenie i Luthien i Turinie Turambarze są przepiękne wprost ... niesamowity klimat, niesamowita akcja, w ogóle fantastyczna fantastyka

Leśny

uwielbiam ksiązki Tokiena, a już najbardziej Silmarillion, choć dokończył ją jego syn, jego świat na tyle mnie zafascynował ze nauczyłem sie pisać tengwą

rooda

a ja się przyznam... ze...
nie czytałam w ogóle nic tolkiena... Sad

ups...
trzeba to nadrobić...

___________________________________
come-one

ayahuasca

Tolkien strasznie pobudza wyobraźnię, ma dość ciężki styl, ale mimo to nie chce się jego książek odłożyć. Tak przynajmniej ja to odczuwam.
Silmarillion jest najpiękniejszą książką jaką w życiu czytałam (podobał mi się zwłaszcza motyw Ainurów i tworzenie Świata poprzez Muzykę), ale niestety nie przeczytałam jej do końca. Utknęłam na 100-którejś stronie i genealogii tych wszytkich Finbarów, czy jak im tam było.

Stykó

Hmm styl Tolkiena w każdej książce jest inny. Hobbit to była przecież opowieśc napisana przez niego dla wnuków, więc z myślą o dzieciach był pisany dośc lekkim stylem i czyta się to niezwykle przyjemnie.

Władca Pierścieni ma już momentami bardziej podniosłą stylistykę, przyznam, że za pierwszym razem [to daaawno było] ciężko mi się czytało, ale jak przebrnąłem to sama rozkosz i przeczytałem kilka razy.

Ale tutaj podzielam zdanie przedmówców - Silmarillion to największe dzieło Tolkiena. Wiem, że można mieć problemy z czytaniem tego, bo po 50 stronach idzie się pogubić, ale naprawdę warto. Ja osobiście przeczytałem Silmarillion 3 razy i nadal się kiepsko orientuję, ale za każdym razem Silmarillion wzbudza mój zachwyt i najwyższe uznanie dla Tolkiena. Muszę przyznać, że mam wrażenie, że to książka pisana dla takich ludzi jak ja, bo gdzieś tak od 8 rocku życia zaczytywałem się w mitologiach całego świata i strasznie mnie to fascynowało. A Silmarillion, mitologia i historia genialnie wykreowanego świata, doskonale napisana, to było po prostu coś.

ayahuasca

No tak, Hobbita jeszcze nie czytałam, a takie zdanie sobie wyobiałam właśnie po Władcy. A do Silmarilliona wrócę jeszcze, a jakże, tak łatwo się nie poddam! Ale za jakiś czas, najlepiej w wakacje. Bo prawdziwą szkodą byłoby nie przeczytać.
Mnie bardzo ciekawi książka "Przygody Toma Bombadila". Z Tomem spotykamy się już w WP i (przynajmniej mnie) bardzo zainteresował. Tyle, że dokładnijeszych informacji o tej książce nie mam.

A tak właściwie, nie mogę znaleść działu Ludzie.

Johnny

Silmarillion przeczytalem pare razy - tyle mniej wiecej zeby wydobyc wiekszosc smaczkow. Niesamowite jak ten caly swiat jest wewnetrznie spojny. Tym bardziej ze przeciez silmarilion nie byl napisany do konca - synek Tolkiena musial poskladac wszystkie notatki od 1918 do 1973 roku w spojna calosc. Interesujace sa tez wczesniejsze wersje silmarilionu - ksiega zaginionych opowiesci. Druga czesc zawiera moim zdaniem najciekawsze opowiesci z tej ksiazki.
Jeszcze co do silmarillionu, dzielo to nie mialo byc opublikowane, poniewaz Tolkien bal sie ze swiat straci na wiarygodnosci. Bo wedlug niego, Wladca byl o tyle dobrym dzielem, ze mial tlo historyczne - dawne dni ktore byly cieniem przeszlosci i dawaly poczucie starosci swiata w ktorym przyszlo sie zmagac z Sauronem druzynie. Silmarillion takiej glebi moc nie mogl, poniewaz nie mial przeszlosci - Valaquenta dotyczyla powstania swiata. Jedyna nieodgadniona przeszloscia byl wtedy Eru Iluvatar - nie wiemy kto, nie miesza sie do spraw swiata (tylko raz - jak Numenor sie rozbestwil)... Tu widac z reszta silny wplyw Biblii na Tolkiena.
Przygody Toma Bombadila czytalem - no coz nie jest to tak wielkie dzielo jak Wladca czy Silmarilion. Niemniej ciekawa ksiazka.